Geschreven door door Patrick Hens (Handen Af van Venezuela – www.handenafvanvenezuela.org)
woensdag 18 november 2009
Toen we "Aló Presidente" van zondag 8 november bekeken, wisten we al dat de westerse pers opnieuw op zijn achterste poten zou gaan staan. Dit ging men gretig aanwenden om Chávez opnieuw in een slecht daglicht te stellen, hem te beschuldigen van provocatie, oorlogszucht en dergelijke.
En ja hoor, de dag nadien was het al zover. De kranten blokletterden: "Venezuela dreigt met oorlog", "Chávez bereidt zich opnieuw voor op oorlog", en meer fraaie omschrijvingen. Op de radio werd hij opnieuw omschreven als een gevaarlijke gek.
We willen even de puntjes op de i zetten wat betreft de militaire basissen in Colombia. Het is duidelijk dat niet Venezuela, maar wel de VS en hun lakei, Colombia, de agressoren zijn. De nieuwe basissen in Colombia zijn een rechtstreekse, militaire bedreiging voor de soevereiniteit van de omliggende landen. Het overgrote merendeel van de Latijns-Amerikaanse landen is het daarover eens. Dat ze zouden dienen om de drugshandel en de FARC te bestrijden is een drogreden. Al jaren is de VS militair aanwezig in Colombia, en dit heeft niet geholpen om de drugstrafiek aan banden te leggen, noch heeft het de FARC verzwakt. En waarom niet? Omdat men daar nooit echt mee bezig geweest is, het is slechts een rookgordijn om de echte reden achter de aanwezigheid te verdoezelen: de controle over de natuurlijke rijkdommen en economie van Latijns-Amerika, met het oog op zelfverrijking. Een artikel dat de echte bedoelingen van het akkoord verhult, vindt u hier: http://www.granma.cu/ingles/2009/noviembre/lun9/US-Colombia.html
Als er dan al sprake is van militaire escalatie, dan is die niet begonnen op die bewuste zondag, tijdens de toespraak van Chávez, maar wel bij de ondertekening van het nieuwe akkoord tussen de VS en Colombia. Een akkoord dat trouwens tegenstrijdig is met de Colombiaanse grondwet, omdat het het internationaal recht op soevereiniteit niet respecteert.
De geschiedenis heeft ons geleerd dat de inmenging van de VS in Latijns-Amerika, en in de rest van de wereld, niet vredelievend is, maar steeds gepaard gaat met militair geweld. Een opsomming van landen is hier niet nodig, het zijn er te veel. Venezuela zelf is al vaak het slachtoffer geweest. Vergeet niet dat er VS-oorlogsbodems klaar lagen in de wateren bij Caracas tijdens de staatsgreep van 2002. Deze ging gepaard met het willekeurig neerschieten van onschuldige mensen op straat door sluipschutters, om dan de schuld bij Chávez te leggen. Ondertussen is gebleken en bewezen dat het allemaal behoorde tot een plan, opgezet door de CIA. Nog steeds worden dagelijks Chávez-gezinde boeren op het platteland vermoord door militietroepen van de rijke, maar niet meer heersende, klasse, gesteund door de VS. Verschillende pogingen om Chávez zelf te vermoorden, werden verijdeld. Ook hier hebben de VS een hand in. Een ander recent voorbeeld van gebruik van geweld vanwege de VS om Latijns-Amerika opnieuw onder controle te krijgen, is Honduras.
Daarom is het niet meer dan normaal dat een president, die zijn land bedreigd ziet door militaire acties of akkoorden vanwege gewelddadige agressoren, zijn volk waarschuwt. Zijn vrees voor oorlog is volledig terecht, en hij heeft de plicht zijn land te beschermen en voor te bereiden. Chávez is niet fijn gebekt, hij doet dat op zijn manier, maar hij handelt wel correct. Zijn toespraak in "Aló Presidente" was er geen om een oorlog te starten, maar om er een te voorkomen. Hij wil bereiken dat de VS twee keer nadenken, voor ze verder gaan met de systematische, gewelddadige herovering van de controle over Latijns-Amerika. En daar slaagt hij ook in.
Een van de reacties in de media was wel heel "opvallend". Namelijk het interview met An Vranckx op Radio 1 (zie http://www.radio1.be/programmas/feiten-en-fillet/trekt-venezuela-ten-strijde ). Deze getuigde van weinig kennis over de toestand in Latijns-Amerika, en we vinden het nodig de leugens van Vranckx te weerleggen:
Op de vraag van de presentator of Chávez bedoelt dat het volk moet gaan hamsteren, antwoordt Vranckx in een minachtende, lachende toon: "Dat kan niet, want er staat al lang niets meer in de winkelrekken".
Waar Vranckx hier naar verwijst, zijn de problemen die er geweest zijn door een kunstmatige voedselschaarste, meer dan een jaar geleden. Kunstmatig omdat ze veroorzaakt werd door privébedrijven met het oog op destabilisering van de regering. Ondertussen heeft de regering maatregelen getroffen, zijn er voedselbedrijven genationaliseerd met de steun van het betrokken personeel en de gemeenschappen. Dit heeft de schaarste teruggedrongen. Het parallelle netwerk van voedselvoorziening via de Mercal en PDVAL winkels heeft hier ook toe bijgedragen. Indien er vandaag nog schaarste is van sommige producten, dan is dit volledig te wijten aan de koppige economische sabotage van de voedselindustrie. De levensstandaard en ontwikkelingsindex in Venezuela is een van de hoogste in Latijns-Amerika en blijft stijgen, onder Chávez. Zie bijvoorbeeld dit artikel geplukt uit het oppositiedagblad El Universal (Engelse versie): http://english.eluniversal.com/2009/10/05/en_pol_art_venezuela-moves-up-i_05A2844251.shtml
Vranckx beweert dat Chávez niet alleen het leger, maar ook het volk, de vrouwen, de studenten in de oorlog wil betrekken. Deze worden getraind in burgermilities. Ze heeft zelfs foto's gezien, jawel, van vrouwen in babydoll die met een FAL in de hand door het slijk kruipen.
Wat Chávez zei, is dat het leger moet helpen het volk voor te bereiden op een eventuele oorlog. En terecht, er is een oorlogsdreiging, het volk moet weten waar het dan voor staat, wat het kan doen om zich te beschermen. Hiervoor werd al een paar jaar terug de 'reserva' opgericht. Burgers worden op deze manier onder de leiding van het leger tijdens het weekeinde opgeleid. Het opzet bestaat er uit een groot gedeelte van de bevolking militair voor te bereiden op een eventuele inval. De 'reserva' vindt men terug in de wijken, in de bedrijven, op de universiteit enz. Volgens ons is dit initiatief volledig gerechtvaardigd. Mochten de Europese regeringen hetzelfde hebben gedaan voor de Tweede Wereldoorlog, dan zou de bezetting door Nazi-Duitsland veel korter geweest zijn of zelfs onmogelijk. Dit zijn echter geen 'milities' zoals An Vranckx beweert. Haar gevoel voor fantasie wordt duidelijk wanneer ze het heeft over met slijk besmeurde en met FAL bewapende vrouwen in babydoll. Graag hadden we de foto gezien.
Vranckx meent te weten dat de reactie van Chávez niet meer is dan een "discursief rookgordijn" om de aandacht weg te trekken van de "echte problemen", die hij niet onder controle zou hebben. Zoals energievoorziening, watervoorziening en de mislukking van sociale projecten.
"Discursief rookgordijn": aan woordenschat ontbreekt het haar niet. Zelfs de presentator had even moeite zijn lach in te houden.
Wie hier echt een rookgordijn optrekken, zijn de VS en Colombia, dat hebben we hierboven al beschreven.
Energieproblemen zijn er geweest, zoals in elk (Latijns-Amerikaans) land. Venezuela trekt voornamelijk energie uit waterkracht, en als het een lange tijd niet regent, kan dat voor problemen zorgen. Eén van de andere oorzaken is sabotage van de installaties door privé-energieleveranciers, om de welgekende redenen. In het management van de overheidsbedrijven, die instaan voor de elektriciteitslevering, saboteert een rechtse bureaucratie nog steeds de normale werking. De vakbonden eisen er terecht een grotere inspraak voor het personeel. Arbeiderscontrole over de sector samen met de gemeenschappen. Ondertussen heeft het geregend en zijn veel van de problemen opgelost. Bovendien maakt men er werk van om problemen in de toekomst te vermijden, onder andere door sabotage te voorkomen, sensibilisering van het volk met betrekking tot energiegebruik, en gedeeltelijke overgang naar kernenergie. Dat wordt weer een flinke kluif voor de VS en de pers: kerncentrales in Venezuela. We zien de wolk al hangen. En neen: de regengoden heeft hij nog niet aanbeden.
Droge periodes zorgen vanzelfsprekend ook voor watertekort. In de hele wereld, en ook in Venezuela. Het is dan de plicht van de regering het volk aan te zetten tot minder waterverbruik. Dat heeft Chávez gedaan. Ook in België doet men dat. In de media wordt dit dan kluchtig " Chávez zet limiet voor zingen onder de douche" (De Morgen 22 oktober 2009).
Wat de sociale projecten betreft: de meeste zijn geslaagd in hun opzet, vooral wat betreft onderwijs en medische zorg. De cijfers bewijzen het, en bovendien hebben we het zelf kunnen vaststellen. De Wereldbank, die we bezwaarlijk van linkse sympathieën kunnen verdenken, gaf onlangs toe dat "Venezuela substantiële verbeteringen heeft bekomen in de strijd tegen de armoede". Zonder verder in detail te treden, kunnen we zeggen dat Venezuela enorm geëvolueerd is onder Chávez.
Tot slot vindt Vranckx nog dat Colombia de "provocaties" op een "lovenswaardige" manier te lijf gaat. Ze blijven kalm en klagen het gedrag van Chávez aan bij de OAS en de VN.
In zo goed als heel Latijns-Amerika wordt Colombia, een van de laatste bastions van de VS daar, aangezien als een reëel gevaar voor de soevereiniteit van de volkeren. Zij zijn de auteurs van de nieuwe militaire escalatie. Niet enkel in Colombia, maar ook in Honduras. Zelfs de OAS, gedomineerd door de VS en oorzaak van veel leed in Latijns-Amerika, koos in de Honduras-crisis voorzichtig partij voor de progressieve landen, evenals de VN. Ik ben benieuwd voor wie ze partij kiezen, als Colombia op een "lovenswaardige" manier Chávez aanklaagt.
Wat wij steunen en aanmoedigen in Venezuela is de beweging richting socialisme die voor de massa's tastbare verbeteringen van de levensstandaard oplevert en, voor het eerst in de geschiedenis van het land, hen betrekt bij beslissingen. Perfect is het niet, en wij zullen zeker niet elke actie of uitspraak van Chávez steunen. Zijn verdienste is echter wel dat hij miljoenen mensen inspireert, aanmoedigt en concreet organiseert om zich te verzetten tegen imperialistische en kapitalistische agressie en uitbuiting. Latijns-Amerika maakt mede door toedoen van Chávez en de bolivariaanse beweging een heropleving van sociale strijd mee. Een andere, socialistische, wereld is mogelijk, dat is net wat Washington, de CIA en mevrouw Vranckx te allen prijze willen voorkomen.
Tot slot willen we ook nog even vermelden dat enkele kritische vragen, vanwege de Radio 1 presentator, op de onzin die Vranckx uitkraamde, niet hadden misstaan.
Er waait een frisse, progressieve wind in Latijns-Amerika, mede dankzij Chávez. Uiteraard zit de VS daarmee verveeld, want ze zien hun controle over de olie en hun inkomsten verdwijnen. Die gaan nu naar het volk van Bolívar, via sociale projecten en investeringen. Leugens van Vranckx of van de westerse media zullen dit niet kunnen tegenhouden. Wel heeft de Belgische bevolking recht op de waarheid, een correcte berichtgeving, zeker als deze gefinancierd wordt met belastingsgeld, zoals in het geval van Radio 1. En daar schort het nog steeds.
Vonk
