De blokkade tegen Cuba

"Onze problemen worden ad infinitum vermenigvuldigd door de blokkadepolitiek, door de permanente vijandigheid ... "Als je over de bilaterale grenzen gaat en het uitbreidt tot de wereld, dan is de druk zodat er niet wordt gehandeld met mijn land, zodat er geen kredieten worden verleend aan mijn land, niet die van een embargo maar het is die van een blokkade met alle consequenties van dien en dat is wat er plaats vindt sinds 1962 "...

Deze 28 oktober, is opnieuw aan de Algemene Vergadering van de VN-veiligheidsraad de stemming voorgelegd over een motie van verwerping van de blokkade van de de Verenigde Staten tegen Cuba.

Uitkijkend naar deze stemming hebben wij gesproken met de Cubaanse ambassadeur in Nederland, de heer Oscar de los Reyes. Een onderhoudende dialoog, het levert een beeld van de ervaring, de druk en de inspanningen waaraan dit broederland is onderworpen tegenover deze onmenselijke blokkade.

De ambassadeur begon met ons te vertellen, ... "Ik zou vanaf het begin willen zeggen, er is geen enkel aspect van het Cubaanse leven dat niet wordt beïnvloed door de blokkade: in de ochtend, middag, 's avonds. De blokkade is niet een zinsnede, het is een grimmige realiteit waaronder mijn land lijdt sinds 1962. Op politiek niveau, in het begin, probeerden ze te verstikken wat ze niet op een andere manier niet gelukt is in de eerste jaren van de revolutie, het beletten van de ontwikkeling van Cuba, het beletten van het welzijn van Cuba, en het beletten van de banden van Cuba met de rest van de wereld.
Het land isoleren, gecombineerd met een extreem hard beleid,op het financiële en economische terrein met andere aderlatingen van de Cubaanse samenleving zoals de nauwelijks in de rest van de wereld bekende wet van het Cuban Adjustment Act. Een wet die van kracht is sinds 1966. Gericht op het aantrekken van illegale immigratie Cuba naar de VS ... "

De rust en overtuiging om dat wat niet te rechtvaardigen is te beschrijven, heeft ons aangetoond dat de oorspronkelijke bedoeling van deze willekeurige maatregel van de Verenigde Staten, was om een einde te maken aan een volk dat wist hoe zij de geschiedenis in eigen handen wist te nemen, dat de staat die afhankelijk van het bedrijfsleven was vernietigde, een staat die verbonden was met het Amerikaanse imperium dat dit soort zaken niet vergeeft die tot doel hebben dit terug te dringen met een blokkade, intimidatie, interferentie met soevereine onafhankelijke politiek die niet alleen door Cuba wordt opgeeist, maar door al onze volkeren in Latijns-Amerika.

De vernietiging van die Staat die een schandelijk beleid tegen het Cubaanse volk voerde, was de triomf van de revolutie en maakte zo een proces mogelijk dat garant staat voor de waardigheid, rechtvaardigheid, democratie en menselijke ontwikkeling in samenhang met de omgeving. Deze revolutie, blijft na 50 jaar, een voorbeeld voor de wereld.

Cuba, dat wordt ondersteund door haar triomfantelijke revolutie, heeft geleden, meer dan meer dan 40 jaar lang, onder deze onmenselijke economische blokkade van het machtigste land in de wereld en het heeft Cuba miljoenen doen verliezen, zowel in materiële als in personele zin.

Deze economische blokkade is een aanslag op alle terreinen van het dagelijks leven van het Cubaanse volk.
Zo beschrijft De Los Reyes: "... Cuba, met enorme toegenomen problemen, zonder twijfel door de gevolgen van de blokkade, met onze eigen beperkingen, met onze eigen tekortkomingen, in combinatie met de omstandigheden van het beleg door de belangrijkste weeldmacht, hier zijn wij, hier staan wij, wij zoeken voortdurend naar oplossingen voor de problemen.

Het zou naïef zijn te zeggen dat wij vrij zijn van fouten, onvolkomenheden, maar de eersten die daarvan bewust zijn, zijn wij zelf, de Cubanen. Wij pretenderen niemand te belazeren door te zeggen dat al onze problemen door de blokkade komen. Neen Neen ! Onze problemen vermenigvuldigen zich ad infinitum door die blokkadepolitiek, die permanente vijandigheid, die immense moeilijkheid om datgene aan te schaffen, uit te wisselen, in te voeren in het land datgene wat niet wordt verschaft, dat wat naar particuliere broekzakken gaat, dat wat niet naar particuliere winsten gaat, maar dat wat naar het volk gaat in de programma’s voor gezondheidszorg, onderwijs, nationale opbouw”...

Diverse Noord-Amerikaanse regeringen hebben getracht, op alle manieren, om zich te mengen in de Cubaanse maatschappij. Niets heeft die sterke relatie die het georganiseerde volk heeft met de revolutionaire regering aangetast. Alle inspanningen van de verschillende regeringen van de VS zijn mislukt. Zelfs de terroristische acties ondernomen door Orlando Bosch en zovele anderen konden de nationale eenheid niet destabiliseren.

Hoe is de kracht van het Cubaanse volk en zijn regering te begrijpen ?
De ambassadeur signaleert ons : ...“Om je op de kortste manier die tevens minutieus en precies is te kunnen beantwoorden : dit is het resultaat van een werkelijke revolutie die, op zijn minst, twee specificieke zaken had : de buitengewone capaciteit van de volksmobilisatie omtrent een idee, van een beweging, een wens tot nationale terugvordering, van herbevestiging van onafhankelijkheid dat het ontluiken was van een proces dat veel eerder begon dan in 1959.

De tweede en onlosmakelijke realiteit is het bestaan van een leider met de capaciteiten, sterkte, en vitaliteit als die van Fidel Castro. Of je het nu leuk vindt of niet, de Cubaanse revolutie heeft een naam, en dat is Fidel Castro Ruiz. 


Niet alleen door zijn buitengewone kwaliteiten maar door de oneindige capaciteiten om de kern te zijn van een pleiade van revolutionairen, die gevormd zijn door, vrucht zijn van, zich bewezen hebben vanaf de eerste actie van 26 juli met de aanval op het Moncada Kwartier, in 1953, die in de gevangenis hebben gezeten, die verbannen zijn geweest, die gevormd zijn door een leger, een guerilla leger, door twee jaren van strijd in de bergen door de invariabele lijn van de leiding van de revolutie naar de bevrijdende en antimperialistische nationale doelen van de Cubaanse revolutie.

Wij zouden over heel veel andere redenen kunnen praten hoe dit tot de vorming leidde niet van tien, maar van één partij, de herleving van een zogeheten Communistische partij van Cuba om aan het hoofd te staan van de voorhoede van het Cubaanse revolutionaire project, zich daar te centreren en te leiden.
De zeer zware beproevingen waar het Cubaanse proces doorheen is gegaan, door het enorme geluk dat het leven van onze leider bewaard is gebleven ondanks de ontelbare plannen om hem te vernietigen, te doden, publiekelijk en notoir te vermoorden.

Dit alles leidt tot één ding, de eenheid van het Cubaanse volk, van de overgrote meerderheid, niet de totaliteit, nooit zijn er totaliteiten.

De overgrote meerderheid van het Cubaanse volk die in de historische richting van Fidel, van zijn opvolgers van hen die zich bewezen hebben in de strijd, het natuurlijke recht dat leidde tot dat proces, een proces dat in 50 jaar geen enkel moment van rust of vrede heeft gehad.

Een volk dat hier staat, dat in de conditie was om de zwaarste omstandigheden het hoofd te bieden, inclusief de totale gewapende confrontatie, dat ondanks deze problemen altijd oplossingen zoekt, altijd zoekt hoe het vooruit kan komen, zoekt hoe het tot de verbeelding kan spreken van de jongere generaties die dergelijke beproevingen niet hebben doorstaan, zij doorstonden andere beproevingen.

Zij hebben slechts ontberingen leren kennen, slechts de verdwijning van het socialistische kamp, slechts de Speciale Periode, slechts de zwarte jaren van 93 en 94, de « apagones » (plotselinge uitval van electriciteit)… dat is onze geschiedenis, dat is onze verantwoordelijkheid, dit is ons commitment.

Het bekend maken, in de allereerste plaats aan onze generaties van jongeren en tegelijkertijd het te laten weten bij de vrienden die ons vergezeld hebben en waarvan wij hopen dat zij solidair met ons blijven, dat zij ons blijven begrijpen, blijven steunen, hun onvolprezen waarde laten blijken. Dat is wat ik kan zeggen »
In deze huidige periode, met de komst van president Obama, hebben veel mensen verwachtingen gehad, inclusief voor Cuba en de blokkade waar het eiland aan onderworpen is. Desalniettemin, in deze korte regeringsperiode van Obama wordt er al met desillusie gekeken.

De Cubaanse ambassadeur legt als volgt uit : « met president Barack Obama, en enkele cosmetische maatregelen die zijn regering heeft genomen, die in geen enkel opzicht een herziening van de blokkadepolitiek inhouden, maar simpelweg de eliminatie van de presidentiele maatregelen van zijn voorganger zijn, waar geen enkele raadpleging met het Congres voor nodig was, en niet een diepere actie van politieke herziening voorstellen.

Veel mensen, in vele landen, hebben hierin een verandering van de politiek gezien. Zo moet het niet worden gezien, en daarom is er het gesprek, de presentatie van dit thema door onze cancelier (Bruno Eduardo Rodríguez Parilla) voor de algemene vergadering van de Verenigde Naties, het is volstrekt duidelijk, hij heeft de verandering werkelijk gepresenteerd in de reisbeperkingen aan de Cubaanse Amerikanen die in de Verenigde Staten wonen die familieleden in Cuba hebben en een bescheiden vrijheid van de hoeveelheid geld die ze kunnen meenemen en uitgeven in Cuba, slechts zij die levende familieleden hebben in Cuba…. 


Het moet, zonder twijfel, gezien worden als een stap in de goede richting maar vergeleken met de structuur, met het minutieuze pad, van de zo inflexibele blokkade, is het slechts een bries tegenover een orkaan van druk. Druk die ook de geallieerden van de VS raakt.

Druk, in de praktijk afpersing door de VS van zijn geallieerden en die zich uit en goed gedocumenteerd is in het rapport dat Cuba jaarlijks presenteert aan de secretaris generaal van de VN en die met lijsten wordt onderbouwd met détails van voorbeelden van de druk die wordt uitgeoefend om te voorkomen dat bedrijven, entiteiten, fabrieken, produktie van welke aard dan ook commercele banden aangaan met mijn land."

Tegenover deze werkelijkheid, hier in Nederland, kan de Bolivariaanse Kring niet onverschillig staan bij deze imperialistische houding, die samen met zijn geallieerden een dwangpolitiek handhaaft door het vergroten van de desinformatie middels de burgerlijke pers.

In deze zin, voegt Oscar de Los Reyes toe : «  het is een realiteit die moet worden gezien en wij moeten op de eerste plaats de Cubanen en op de tweede plaats, de vrienden die geinteresseerd zijn, en die hun solidariteit tonen met Cuba, deze realiteit bekend maken, om te verduidelijken dat de politiek van economische, financiele en politieke afscheiding niet is opgeheven noch is veranderd…de maatregelen die tot nu toe genomen zijn hebben een doel in de verkiezing van de Amerikaanse regering, beloften zijn gedaan naar een leefgemeenschap gelocaliseerd in twee staten , in het zuiden in Florida en in de staat New Jersey door het gewicht dat de Cubaans Amerikaanse stem in zijn gemeenschap heeft dat bovendien niet naar president Obama ging maar dat traditiegetrouw republikeins is en zal zijn »

Zoals wij weten, de blokkade raakt ieder land dat op directe of indirecte wijze een commerciele relatie heeft met Cuba en als landen of bedrijven het risico nemen om handel te gaan drijven zullen zij geconfronteerd worden met juridische processen en met sancties met grote boetes. Zoals laatst met het Nederlandse bedrijf Phillips.

Zonder twijfel, wijzen de landen die het ALBA vormen de blokkade af. Cuba is lid van dit pact en de Cubaanse ambassadeur zet ons hierover uiteen : «  Het ALBA is een voorstel, een project met een eigen economische stevigheid dat niet afhangt van de toestemming van Washington, om zijn beeld van uitwisseling en onderlinge verbinding tussen de landen voort te zetten die zelfstandig hebben besloten om te integreren.

Het idee van het ALBA is de aanvulling van elkaar, is ruimtes zoeken waarin de Latijns Amerikaanse landen al groeiend nieuwe en betere niveaus van uitwisseling zouden kunnen bereiken in termen die niet noodzakelijkerwijs die van de markten zijn, maar die van de aanvulling zijn, zonder twijfel in een project geinspireerd door een totaal andere visie van wat de uitwisseling tussen de landen zou moeten zijn, vooral tussen de broederlanden zoals die van Latijns Amerika."

Zoals wij in het begin zeiden, deze komende 28 oktober, zal er een stemming worden gehouden over de motie van Cuba tegen de blokkade van de VS, voor de achttiende keer. Ambassadeur De Los Reyes zegt dat … " de steun voor de resolutie tegen de blokkade groeit en is groter dan die destijds tegen de politiek van de Apartheid van Zuid Afrika was.

In de laatste jaren heeft Cuba 185 stemmen van de totaliteit van landen die lid zijn van de VN. En voor de achtiende keer zijn wij ervan overtuigd dat wij een overweldigende steun zullen krijgen, het is precies de mislukking van de isoleerpolitiek tegen Cuba die bevestigd wordt. En dat in ieder geval degenen die zich geisoleerd zien juist de VS zijn in een totaal mislukte politiek die afgewezen wordt in diverse toonaarden door zijn dichtstbijzijnde geallieerden "


Vanaf Nederland hopen wij, en hier bestaat geen twijfel over, dat dit jaar, opnieuw de overgrote meerderheid van de landen de onmiddelijke beeindiging zullen steunen van die irrationele blokkade opgelegd door de Verenigde Staten, tegen het soevereine volk van Cuba. Onze bijdrage van internationale solidariteit met de regering en het Cubaanse volk zal nog sterker zijn, als wij op jullie steun kunnen rekenen. Wij nodigen jullie uit om alert te blijven en deel te nemen in deze solidariteit met dit broedervolk.